Tijdens de Studiedag Buitenspelen werden verschillende vragen voorgelegd aan de aanwezigen, waaronder: "Vanaf welke leeftijd mag jouw kind met een zakmes spelen?" Het antwoord dat het meeste gekozen werd, was vanaf 6-7 jaar. Dit hangt natuurlijk ook af van je kind zelf. Hoe je kind is, zou doorslaggevend moeten zijn. ‘Laat ze maar gewoon spelen’. Er zijn aanvaardbare en niet- aanvaardbare risico’s. Zoals we hierboven al gezien hebben, heeft risico’s nemen tal van voordelen. Met andere woorden, risico’s nemen, moet!
Ondanks al deze voordelen, gaan er bij ouders toch veel alarmbellen af als het kind in een boom klimt bijvoorbeeld. Dit komt omdat ouders vooruit denken, ze denken in de toekomst door de ervaringen die ouders hebben. Deze alarmbellen, deze angst projecteren we op het nu , op het spelen van het kind. Op deze manier beknoppen we de kans op een goede afloop, door vooral te denken aan de eventuele slechte afloop.
Als het kind de kans hiertoe krijgt, kent het zijn eigen lichaam en de omgeving heel goed, dit samenhangend met het lange termijn denken van ouders kan tot iets heel mooi en uitdagend leiden.
Wat je als ouder/begeleider/eender welke volwassene moet vermijden, zijn de woorden ‘pas op’. In plaats daarvan moet je het kind meenemen in het verhaal. Je moet het kind beschouwen als de baas van zijn eigen spel. En de boodschap die we vooral willen meegeven is: kijk naar je kind!
Als je kinderen tijdens het risicovolle spel over een grens duwt, kan het kind er wel eens iets aan over houden. Men spreekt dan over een mentaal trauma. Het is belangrijk om kinderen vrij te laten spelen en als ouder zoveel mogelijk lijm in de zakken te hebben zodat we het spel van de kinderen niet al te veel fysiek beïnvloeden. Als kinderen zichzelf onderschatten, kan je hen aanmoedigen. We dwingen hen niet om iets te doen waar ze zelf niet klaar voor zijn. Als we dit wel doen, kan het zijn dat ze verder geen risico's meer durven nemen. Niet fysiek helpen waar het niet hoeft, ze hebben hun licaam niet onder controle op die manier.